Friday, October 15, 2010

Hugo Di Sogo

Hari ini hari Jumaat. Hari masjid paling penuh didatangi orang. Hari lain, susah juga nak jumpa seramai hari Jumaat. Ha, hari raya ramai, pasal orang nak sembahyang sunat. Hari lain, orang cakap, kirim salam sajalah.

Jam tepat pukul 12.15 tengah hari. Waktu untuk makan tengah hari. Masa tu ada gua, Sukran Mat Jamil dan Copra. Masing masing lapar. Muka pun muka lapar. Tapi Copra saja muka macam Bangla. Kadang kadang jadi konfius juga gua dan Sukran dengan Copra ni. Entah rakyat Malaysia entah tidak.

"Woi Copra, bantal gua ada kat rumah lu kan?"

Gua baru pindah masuk rumah baru. Dulu rumah sewa gua sekali dengan Copra. Atas urusan peribadi gua kena masuk rumah lain. Tapi malang, masuk rumah baru gua bawa tilam saja, bantal boleh lupa. Jenuh juga tidur tanpa bantal. Rasa tak enak sangat.

"Eh, ada ada," balas Copra ringkas. Muka memang Bangla gila.

"Lu letak mana? Entah entah lu dah apa apakan bantal gua," saja gua provok Copra.

"Ada ada. Kat depan aku letak. Aku buat baring baring tengok tv," Copra jawab tanpa ada rasa diprovokasi.

"Siyut! Busuklah bau bantal gua tu!"

"Busuk apa lak, badan aku bau SOGO la weh. Wangi weh."

"SOGO?!" Sukran mencelah.

"Eh silap, bukan SOGO, tapi HUGO," jelas Copra sambil memandang ke langit mengenangkan makwenya yang sedang demam di Melaka.

Cilakak Copra! Memanjang cakap salah saja. Tapi muka maintain konfiden. Dem!

2 comments:

  1. "Jenuh juga tidur tanpa bantal. Rasa tak enak sangat."

    ceh! bukan lu ada bantal lain ke? hahahhaa

    ReplyDelete
  2. prodigy@king:
    cilakak king,hal2 kelamin mana boleh cerita sangat.keh3...

    ReplyDelete