Akibat semangat ingin bermain yang terlalu tinggi dan terlalu bersungguh, lutut gua menerima habuan ikhlas daripada sahabat gua. Kini, daripada menjadi penyerang ternama di kota Manjung, gua boleh diibaratkan seperti tukang sapu sampah di tepi jalan dan hanya dihina dan dipandang sepi oleh orang ramai. Gua sudah tak boleh berlari selincah dulu. Gua nak lompat macam belalang pun tak boleh dah. Baru sekarang gua sedar macam mana deritanya belalang yang pernah gua cabut kaki belakangnya sewaktu gua kecil dulu. Kejam!
No comments:
Post a Comment